Blizny zarówno świeże jak i po wielu latach mogą stanowić źródło dolegliwości, występujących nawet w odległych rejonach ciała. Poprawa ruchomości tkanek, przywrócenie prawidłowego czucia i zmniejszenie ich sztywność. 

Terapię blizny można rozpocząć już od pierwszych dni po zabiegu, kiedy tak naprawdę na ciele jest jeszcze świeża rana. Praca bezpośrednio w miejscu przerwania ciągłości tkanek, jest wtedy bardzo delikatna, odbywa się przez jałowy opatrunek i każdy może, a nawet powinien wykonywać ją samodzielnie w domu. Dzięki temu, już od samego początku można poprawić odczuwanie z obszaru, który był poddany operacji. 

Natomiast większość działań na początku procesu terapii blizny odbywa się dookoła miejsca zabiegowego i w rejonach bardziej odległych. Ma to na celu poprawę drenażu, zmniejszenie obrzęku, aktywację nerwu błędnego (zmniejszenie globalnego napięcia - wyciszenie organizmu) i zmniejszenie bólu. 

W ten sposób jesteśmy w stanie usprawnić proces gojenia i integrację sensoryczną obszaru zabiegowego oraz dostarczyć bodźców niezbędnych do prawidłowego tworzenia się nowych włókien kolagenowych. 

W przypadku starszych blizn (2 lata i więcej od zabiegu), wpływ na strukturę blizny jest ograniczony, ale jesteśmy w stanie ocenić czy dolegliwości pacjenta są powiązane z daną blizną, poprawić jej ruchomość, czucie w jej obszarze i zmniejszyć odczuwany dyskomfort.

Co ciekawe, przykładowo, blizna w obrębie brzucha może być przyczyną bólu w jakimkolwiek innym miejscu ciała: barku, biodra, kolana.